27 Şubat 2013 Çarşamba

Zaman en büyük düşmanımız..

  Sınava hazırlanan gençler olarak büyük stres altındayız. Sınava geri sayım başlamış durumda 30, 29, 28, 27,... Herkes kafayı sıyırmış durumda ve deli gibi çalışmam lazım diye stres yapıp deli deli davranmaya başladı. Sonuç ya sınavda sinir krizi, panik atak vs. geçirerek atlatılacak ya da bozuk psikolojiyle manyak yeni nesil çıkacak ortaya. Sınav yaklaştıkça deneme sıklıkları arttı. sınavda kitapçığı alıp gitmeye kalkanlar oluyor. Biz sınava odaklanmış gayet ciddi soru çözerken biri gelip tıpır tıpır gelip sessiz olmaya çalışsalar da dünyanın en gürültücü varlığı olduklarının farkında olmuyorlar. O an, o insanı duvardan duvara vursam gene doymam. öyle zamanlarda içimdeki hulk çıksa ortalığı yıksam doyamam. Ne kötü şeymiş şu sınav stresi. Bu insanlar buna nasıl katlanıyor, ya da hiç bir beyin hasarı almıyorlar. Buna bir çözüm bulabilen varsa söylesin?

6 Şubat 2013 Çarşamba

Sakarlık başa bela..

  Genlerim de var sakarlık... Başka bir açıklaması olamaz! Evin içinde yürürken kendi paçasına takılıp düşebilen birini gördünüz mü hiç? Ta daaaa karşınızdayım! Benim babam da sakar. Kendine çay koyarken demlikten ayağına illa ki kaynar su damlatıp yarım saat kıvranır. Kız kardeşimden ala sakar yok zaten. Kız neye elini sürse ' Aman elleme kırılmasın, yok kurcalama onu , dur dokunma ne olur ne olmaz......' diye kıpramasına bile karışıyoruz. Oda garibim hık mık etse de fazla direnemiyor. Bilir kendisinin ne halt olduğnu sonuçta....
    Lisedeyken hafta sonu çarşıya çıktım gezdim tozdum derken arkadaşım japonum aradı gel bize oturalım etli pilav yaptım dolma sardım yeriz demez mi? Işık hızı yanımda bok yemiş o derece bi hızla damladım eve. Tıfılım ama bi dünya yemek yerim bide bol tuzlu yerim ben. Ben salak kalk mutfağa git tuzu pilava boca et sonra geç salona otur. Aldığım ilk lokmada noluyo lan ağzımın tadı mı bozuk yoksa bu mu yemeği beceremedi dedim. Japonuma baktım löp löp götürüyor. Sorun bende galiba dedim bi lokma daha aldım ve işte tam o anda şimşekler çaktı kafamda. İçimden için için sövmeye başladım kendime... Tuz bol diye sanma sakın. Ben salak git tuz diye şekeri pilava boca etmişim. Yemek rezil oldu ama inat ettim bitecek o tabaktakiler. üç tutamdan biraz daha fazla tuz boca ettim yemeğe çalışıyorum ama ağzımın içinde şekerle tuz mücadele ediyor ben burdayım diye haykırıyor adeta.. Ama bitti o yemek. Azimle bitirdim ye o gece midem ağzımdan çıkıp gitmeye kalktı. Sonra japonum çay koydu içiyoruz falan derken ben çayı da bacağıma nasıl becerip döktüysem artık. baktım olmuyo bacağımı direk duşun altına soktum ferahladım. o günden beri bi yere gittiğimde elim ayağım birbirine dolanır çay dökülmesin aman karışmasın o ne diye ibil dibil yapıyorum ortalığı. Bir gün biri beni evinden atarsa şaşırmıycam benim gibi gıcık bi misafir falan olmaz. Ya gıcık olucam ya da sakar. İkiside birbirinden beter. İnsanlık için büyük bir felaketim hatta ayaklı felaketim ben nihaahaha. psikopata bağlıyorum böyle hemen naparsın....