Sabah biniyorsun oturuyorsun. Tabi ki yanıma kimse oturmasın dersin ya da ay şu oturmasın, bu hiç olmasın... Sonra bir bakarsın otobüste tüm koltuklar dolmuştur bir tek senin yanın boş kalmıştır. Hiç oh kebap falan demiyorsun öyle olduğunda. 'Acaba niye yanıma oturmuyorlar bende mi bişey var? Garip mi görünüyorum yoksa tipim çok mu kayık? Ay aynaya bakmadan çıktım Allah kahretmeye beni. Tüüü Allah seni..' diye kendime yardırıyorum. Sonra yanıma şişman teyze yada kelli felli amcalar otuyor. Buna sevinir misin ağlar mısın bilemezsin. Nasıl bir hüzün çöküyor üstüme anlatamam. Var mı ben öyle düşünmem gayet rahat yolculuğumu yaparım diyen?
Sonra o kafayla kendime çeki düzen verip okula varıyorum. Hoca nerde ödev dedi mi? YANDIN. Ben otobüsteyken bu duruma bahane arayarak vaktimi değerlendirmeyi planlamıştım. Atalarımız doğru demiş evdeki hesap çarşıya uymuyor. O ara bir gözüm karardı ne dediğimi ben bile farkında değilim. Evi sel bastı, trenin tekeri patladı, ödevimin üstüne kardeşim yemek döktü sonrada köpek yedi, evde yangın çıktı gibi klişeleri sıralarken buldum kendimi. Hoca da kızın devrelerini yaktım diye tırstı sanırım 'Tamam kızım anlıyorum su ister misin otur şöyle' dediğini hatırlıyorum. Hoca da korktu tabi beyin satılmıyor ki pert ettim bide üste çıkmayayım diye alttan aldıkça alıyor. Tabi ki böyle olmadı. 'Kızım iyi misin?' dedi sonrada tam bir klişeyle 'OTUR SIFIR' dedi. Sonrası malum öğretmenin ayaklarına kapanıp yarına kadar izin verin diye ikna çabaları...
O değil de hoca yarın kitaplarımızı kontrol edecekti. Ben kalbim kadar temiz bir kitap taktim edeceğim saygı değer hocama. Kalkıp kitabı çözmek varken ben burada yazıyorum o ayrı. Amannn şimdi kim kalkcakta kitabı bulcakta çözecek? Var mı ben üşenmem gayet hevesle çözerim tüm kitaplarımı diyen? Varsa bizden değildir. Hiç bir öğrenci ders çalışmayı sevmez, sevemez, sevmemeli... Söyleyeceklerim bu kadar :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Söyle Söyle İçinde Kalmasın