Kötü haberler neden üst üste gelir?
Arkadaşım Siyah’ın yengesi birkaç gündür hastane de yoğun bakımdaydı. Bugün haber
geldi vefat etmiş iki çocuk annesi..Birinin dünyası annesinden ibaret diğeriyse
dünyanın biraz daha farkında iki güzel çocuk. Şimdi onlara kim anlatacak artık
annelerinin yanlarına gelmeyeceğini? Okuldaki toplantılara annelerinin
gidemeyeceğini, ödevlerine yardım edemeyeceğini kim söyleyecek? Gerçekten çok
zor, çok acı..
Bugün kitap fuarı açıldı. Geçen sene
bu dönem babanem 3gün İzmit’te hastanede yatmış fuarın ilk günü taburcu
olmuştu. Hatta bende yanındaydım onun arabaya binmesine yardım ettik giderken
al sallamıştı. İki gün sonra tekrar hastaneye kaldırıldı bu defa bir tarafına
felç inmişti. Sakarya da yattı bu sefer ben gidememiştim. Salak üniversite
sınavına hazırlanıyordum. Belki de iyi oldu onu öyle hatırlamak istemezdim. Benim
tercih işimde biraz uzamıştı, onu hallettim ertesi gün haber geldi. İftara 15dakika
kala. Ben gerçekten olayı idrak edemedim gene gülüp eğleniyordum. İnanmıyordum! Benim boncuk gözlüm gitmiş
olamazdı, daha benim düğünümü görecekti. Ciddi ciddi ben inanmıyordum cenaze
evinde halalarım ağlıyordu. Köyde yaz ayları için soğutmalı tabut alıp camiye
bağışlamış nenem. İçine de ilk o girdi. Tabut evde durdu tüm gece yanından
geçtim durdum ama inatla inanmadım. Hala bile çok inanmıyorum, anlamıyorum. Belki
de kabul etmek istemiyorum bilmiyorum.
Geçen hafta babam Özdilek’e
cumaya çıktı, telefonunu evde bıraktı. Bir arkadaşı aradı ben açtım evde yok
filan dedim. Neyse yarım saat içinde babam geldi. Myna gel senin bedavan var senden arayalım dedi. Neyse aradı
konuştu, sonra adamın yanına çıktı. Adam buraya gelmiş babamı çağırıyormuş
meğer. Babam onun yanından bir cemiyete gitti. Akşam oldu evde otururken
telefon çaldı açtım sabahki amca :’’ hastaneye kaldırıldı baban..durum iyi
baban yok mu? Babanla konuşayım, hastanede biliyor, haberiniz var…’’ o kadar
saçma şeyler diyor ki biran için babama bir şey oldu hastaneye kaldırdılar
sandım. Sonra adam baban nerde dedi. Yok dışarıda dedim gelince arasın dedi.
Allahım ne kadar korktum anlatamam. Yarım saat içinde babam geldi. Ferahladım anlattım.
Meğer adam burada fenalaşmış babam ambulans çağırmış durumum iyi demeye
çalışmış adam.
Bütün bunlar böyleyken SOMA
haberini alınca çok üzüldüm. Benim üzülmem o insanların acısını hafifletmiyor. Ben
babam hastanede sandığımda ne kadar kötü olduysam onların halini düşünemiyorum.
Gerçekten çok acı, korkunç… İnsan hayatı bu kadar ucuz olamamalı. Hadi o
çocuklara da anlatın babalarının bir daha eve gelmeyeceğini? Nasıl anlatacaksınız?
Mümkün mü böyle bir şey. ben dahi burada onlara üzülüp ağladıysam onları
düşünemiyorum. Sedye kirlenmesin diye çizmesini çıkarmak isteyen işçi, arkadaşının
eşi hamile diye beni bırakın onu kurtarın diyen işçi….korkunç bir tablo ve
pırıl pırıl insanlar ve can veren arkadaşları aileleri. Ben daha fazla bir şey
söylemek istemiyorum. Sadece daha fazla ölüm haberi duymak istemiyorum.
Korkunç malesef, hepimiz üzgünüz.
YanıtlaSilne söylesek az ne kadar üzülsek boş. Onların acısının yanında..
Silbaşınız sağolsun, çok üzüldüm..
YanıtlaSilteşekkür ederim Rabbim ailesine dayanma gücü versin
Silbasin sagolsun...
YanıtlaSilama sen çok iyi kalplisin kimse seni üzmesin ama nolur ya. söle evdekilere bvak seni üzmesinler, başkalarının da üzmesine izin vermesinler.
YanıtlaSilteşekkür ederim o senin kalbinin temizliği :)
Sil