Zaman her şeyi alıp gider. .

   İnsanlar zamanla birbirlerine yabancılaşıyor. Çocukluğunu beraber oyun oynayarak geçirdiğin insanlarla gün geldiğinde sokakta selamlaşmadan hatta birbirini tanımadan  yanından geçip gitmek... İnsanın çocukluğunu kaybetmesi gibi bir şey değil midir? Yıllar önce mahalledeki parkta toplanırdık. Mahallenin tüm çocukları toplanıp bir sürü oyun oynardık. Evcilik oynadık mı çekirdek aile olmak mümkün değildi. Sonra aramızda  en büyük olan öğretmen olur diğerlerine problemler, sorular sorup sözlü yada sınav yapardı. Tabi ben mahallenin en küçüğü olduğum için hep yapamadım yada en geç ben çözebilirdim. En çokta bezbol oynamayı severdik. Eşşşşşek kadar sopa alırdık elimize bakkalda satılan dana kadar olan plastik toplarla oynardık. Büyük olanlarımız topa vuracağı zaman olabildiğince uzağa koşardık ama hiçbir zaman topu yakalayamazdık. Çocukluk işte kazanamasakta aşkla oynardık Gün gelir o günler ufak bir anı olur hatta belkide silinip gidermiş. Hayat çok garip....