Acılarım Depreşti. . !

Bazen o kadar bunalıyorum ki anlatmakta zorlanıyorum. Diğer insanları belki kıskanıyorum belki de imreniyorum. Ama zoruma gidiyor işte! Tamam hamd olsun sağlığım yerinde, karnım tok sırtım pek. Ama lanet nefis doymuyor işte, ay ondan da olsa bundan da olsa, onun bile şusu var, benim hiç bir şeyim yok! Sinir krizleri geçiriyorum kendi kendime. İçime hatta göğsüme bir öküz oturuyor bayağı zaman da kalkmıyor oradan mendebur şey. Hatta vize sonrası sadece bir gün okula gittim çünkü bizim üstün derecede gerizekalı hoca quiz yaparsa diye. Onda da adam sınıfa gelmeye dahi tenezzül etmedi!! Deli oldum boşu boşuna gittim okula ve onca saat servis saatini bekledim.

Sınıfa gelen züppe bir kız var okulla pek alakası yok işi gücü parasıyla hava atmak. Marka saat taktığında bileğini göstererek geziyormuş. (muş dedim çünkü o zatı kaale alıp sıfatına dahi bakmamışım kızı öyle uzaktan sima olarak biliyorum o yani) Çarşamba günü sınıfta bir avuçuz, birkaç erkek var birkaç kız var erkeklerle konuşan bu züppe ‘’hoca yok madem gelin sizi götüreyim otogara kadar …gelin ya yolumun üstü.. boşuna beklemeyin hadi..’’ çocuklara resmen yalvardı  hava atabilmek için pis ZÜPPE! Kusura bakmayın çok sinirlendim. Neyse bunlar çıktı sınıftan ben hemen koştum cama. Bu mal o kadar yırtındı arabası neymiş ki diye bakayım dedim. Allahım! Kafamı nerelere vurayım ben? Hangi taşta pekmezimi akıtayım ben. B*ok var kalkıp bakıyorum, boşuna kendi canımı sıkıyorum. Kızın altına Mercedes çekmişler(!) deli oldum deli. Birde doğru dürüst kullanamıyormuş. Ah o araba bende olacaktı varyaaaaa! Hiç inmezdim çok eğlenceli araba kullanmak, öyle param olsa zaten hep gezerdim. Ben sadece okul açıldığından beri araba alcak babam diye gezip durayım ortalıkta…

Mesela babamın arkadaşı kızına aldı araba, kız iki yıllık ot, böcek bölümü okudu mesleğini de yapmıyor evde oturuyor. Bir başka arkadaşı da gene kızına araba aldı ki onların durumu pekiyi değil. Böyle olduğunda çıldırıyorum! Alemin evladı evlat bense PATATES yani. Böyle zamanlarda çok canım sıkılıyor. Part-time iş istiyorum ama çalışacak enerjiyi kendimde bazen bulamıyorum, ya da uygun iş yok, bende de atılım yapacak öz güven yok.( yırtık biri değilim ve olamıyorum da) Ben evden çalışsam rahatça, esnek çalışma saatlerim olsa… kim istemez ki böyle bir iş? Benimki olacağından değil hayal ürünü olarak kalacak işte.

Arkadaşımla konuşuyorum geçen. Kız birkaç ayda bin lira para biriktirmiş. Altın yapacağım külçe o zaman değer kaybetmiyormuş, filanca yerden ev almayı düşünüyorum kışın öğrenciye kiralarım yazın yazlık olarak kiralarım arada da gider ben kalırım. Ben niye böyle ot gibiyim diye kendimi sorgulamama sebep oldu doğrusu. İçimdeki çulsuz yatırımcıyı uyandırdı. Para olmayınca poposunun üstüne gerisin geri oturuverdi ya neyse. Bunları hemen anlatmazsam içimde kalırdı. Anlatacaklarım bu kadar sayın yargıç. . .

                                                                               Sakar Myna