Unutmayın beni lütfen

Bilmiyorum ama nedense birilerinin hayatından bir şeyler yazdıkları her yazıyı büyük heyecanla okuyorum. Nedenini bende bilmiyorum. Öyle haftasonları oturup paparazi programlarını izleyen bir tip değilim aslında. Sanırım insanların hikayelerini merak ediyorum. Geçenlerde dediğim hocamız Kılçık’ın aklından geçenlerden tut hayatının her kırıntısına kadar merak ediyorum. Kediyi merak öldürür dye laf varya o aklıma geldikçe bir tırsıyorum ki sorma. İçgüdüsel bir kedilik var genlerimde diye yani.

Okula gidiş gelişlerim son sürat devam ediyor. O minnak dolmuşlar var ya onun merdivenden minnak rek basamağı oluyor ya. Heh işteo basamakta kapıya 0km mesafede yolculuk ediyorum. Kapı açılacak diye aklım çıkıyor. Şekil değiştirme lüksümde yok ki arkadaş. Okulda felsefe topluluğu var okulda onun etkinliklerine katılmaya çalışıyoruz kızlarla. Geçen hafta da film izleme vardı gittik izledik. Filmi izlerken kendimi kesmek istedim, kahkaha patlamak istedim. Ama yapamadım. Yanımızda hoca da vardı. Kızın deli misin hoşt der diye çekindim. Bizzat felsefeci kırıklığını taşıyorum bünyemde. Filmi izlerken mal izleyici perspektifindeydim. Film bitti çay içerek tartışma kısmı başladı. Gündüzcülerden bir kız başladı konuşmaya. Ulan dedim ben filmi izlememişim dedim. Hiçbir şey görmemişim, görmeyi bırak ben uyumuşum herhalde. Çünkü bön bön bakmışım. Derken bir iki düşüncemi söyleyince evet olabilir dediler.

Egom o anda gökyüzüneydi.

Sonra bilgisayar hocamız ödev verdi blog açın dedi. E benim zaten var dedim olmaz dedi. Olum internetim olsa burada bık bık konuşacağım her gün ne diyorsun sen diyecektim ama sustum. Zaten kimseleri pek okuyamıyorum. Arada net bulup girdiğimde yeni yazılara bakıp bazılarına yorum sıkıştırabiliyorum o kadar. Myna mutsuz. Bilin yani. Araba diye her zamankinden daha çok kendimi yiyorum. Telefon istiyorum. Düzgün telefonum olursa telefondan girip bakarım yaptığım internet paketim ziyan olmaz en azından. Ama taksit kalktığı için alamıyorum. Babam almıyor. İki gündür hadi telefon alalım diye gaz veriyorum ama tık yok yani. Kendimi kesmenin eşiğindeyim. O zengin ismitli gız doğru dürüst okula gelmiyor. Geldiğinde de gene zengin takılan başka kızla kankilil yapıyor. Üzülüyorum vizelerden dönüşte eşek ölüsü olan valizle önünden geçtim. O sırada arabayla yola çıkuyordu. Başka yöne dönüp gitti. İçime o kadar oturdu ki anlatamam. Ben birinin işini görmek için kendi işimi bırakan biriyken hiç iyilik görmüyorum. Karşılık beklediğimden değil! Ama insan dur yardım edeyim demez mi hiç?

Geçen hafta Perşembe günü durakta yağmur rüzgar demeden dolmuş bekliyorum. İlk gittiğimde bir yığın insan olan durakta bir kızla ben kalmıştık ama hala dolmuş yok. Sonra kızı da lüks bir araba gelip aldı. Ben iyice buruklandım derken yanımda durup kampüs mü dedi. Allah dedim anladı o beni. Bindim arabaya giderken kız bizim sitede oturuyormuş ya. Sonra o da ikinci sınıf makine okuyormuş.

 Bana sordu:

Ne okuyorsun?

Felsefe

. . .

Sonra Myna sinir oldu. Derken kız makine diyince karnıma yumruk yedim. Adam haklı yani yani. Sonra aynıyız muhabbeti başladı. İkimizde ikinci sınıf ikinci öğretimiz diye. İçimden b*k öyle dedim. Benim aslında son sınıf olmam lazımdı heheyt hatta bu ikinci üniversitem üçüncü de yolda heyt beeee. Diye kendi içimde coştum. Sonra yol boyunca hayır duası etmekten ağzım yamuldu. Öyle fena havada rahat rahat okula gittim diye. İnerken nezaketten kırılarak çok teşekkürlerimi sundum. Okula yürürken de hayır dualarıma devam ettim. Sonra kantinde hayallere daldım. Araba alırsam kızı da götürürüm okula o da rahat eder. Belki kankitom olur sitede takılırız. Komşu kızı taşındığından beri yalnızım burada. Zaten o da geçen hafta sonu nişanlandı. Çok güzel olmuş bir tek saçı güzel değildi. Makyajı nişanlığı şahaneydi. İçimde öküzler tepişti ağlamak istedim nişanda. Neden böyle olduğumu anlamayarak. O mutlu diye seviniyorum kendi evde kalmışlığıma üzülüyorum galiba. Akranlarım okulu bitirip evleniyor ben hala okuyorum diye sinirim bozuluyor galiba. Diğer arkadaşlarım da nişanlanıyor bu kadar etkilemiyor beni. Bilemiyorum. Bugün okulda tragedya sunacağız Gömlekle dua edin. Şimdilik gidiyorum internetli günlerde görüşmek dileğiyle.

Unutmayın beni lütfen. . .

Son Havadisler

İki hafta önce…

Pazartesiyi sel götürdü burada haberiniz var mı a dostlar? Benimde quizim vardı ama baktım sel olmuş her yer okul yok diyerek çalışmadım. Durağa çıkma saatime yarım saat kala haberlerde bangır bangır yolları açtık diyen spikerleri gördüm. Onlara içten içe sövdüm. Koşarak okula hazırlandım. Koşar adım durağa gittim ve durağın oradaki küçük çaplı sele kapılmamak için yolun oldukça kenarında bekledim. Gelen geçen adi kamyoncuların o kornalarını en münasip yerlerine monte etmek istedim. Dudaklarımda okkalı küfürler mırıldanırken dolmuş geldi.gene kapının dibindeki ufazcık boşluğa sığışmaya çalışarak bindim.

Şoförde tombiş bir şey gözler fıldır fıldır yolda bir sağa bir sola bakıyor. Okulun içinde ilk durakta inenler ve para üstü bekleyenlerden kuyruk oldu. Adam inin bozuk para gelsin vereceğim dedi. Sonra bozuk para bulamadı, yirmi lira bozuğu olan dedi. Bende vardı verdim. Sonraki durakta da aynı tantana yaşandı. Bu defa ben 50 lira verdim birkaç kişi daha 50  verdi ama kimse 5lira vererek arabadan inme şansına nail olamadı. Sonra şoför dönüp:

‘’Daha büyük paranız yok muydu? Gönderin daha büyük para’’ diye sitem etti. Sonra neyse bana verdi bozuk para hemen atladım okulun önünde. Yoksa son durağa kadar götürcekti bizi orada ara üstü verip naş naş diyecekti.

Sınıfa gittim apar topar notları çıkardım okumaya başladım. Güvendim yağmurlara ama olmadı işte quiz neredeyse yüzümde patlayacaktı. Sonra asistan geldi quiz yapmaya ve kitap açık olacak dedi. Biz hemen göbek atmalara başladık. Sonra durun lan kitap açık diyorsa kesin oradan yapamayacağımız bir şeydir diye triplere girdik bu defa da. Neyse ki kitapta olan birşeyi sordu ama gel görki kitaba baka baka eksik yaptık soruyu. Salaklığımıza doyamıyoruz. Bir şeyin kaç türü olduğunu sordu ve kitapta da birinci şu ikinci bu üçüncü şöyle dördüncü böyle yazıyor, ama o salak beşinciyi beş diye demememiş mal kitap. Aslında mal olan aristoteles hep onun yüzünden. Tuz buz olmuş kemikleri sızlmış mıdır halimize? Hiç sanmıyorum hahaha salaklar kuyuya bir taş attım 40 akıllı onunla uğraşın durun diye ya yukardan ya aşağıdan kahkaha atıyordur. Yani sonuç itibariyle okula sadece on dakikalık aptal sınav için gitmiş oldum.

Bir hafta önce…

Gene sakin bir pazartesi çıktım yola okula gitme umuduyla. Derken gelen iki dolmuşta bana hayaletmişim gibi davranarak durmadan çekip gitti. Bir dersimi kaçırmış bulundum. Sonra akşam başka ders var diye bir saat bekleyerek diğer dolmuşa bindim ve okula gittim. Kaçırdığım ders henüz bitmemişti ve okulda bizim kızlardan kimse yok. Kantin hınca hınç dolu. Kantine girdim boş masa umuduyla göz gezdirdim. I ıh boş masa yok arkanı dön ve çık. Çıktım okul binasına girdim bir iki dolandım tekrar kanitne girerek şansımı denemek istedim. Sonuç aynı arkanı dön ve çık. Üçüncüye gitmek için oldukça oyalandım mal mal dikildim sokakta. Çünkü ikidir girip bakınıp mal gibi geri döndüğümde çok baktılar. Kesin salağa bak dediler diye utandım. Son denemem başarılı oldu. Tam kalkan birileri vardı ve ben çöktüm hemen o masaya. Sonra ders bitti kızlar geldi yanıma falan filan. Akşamki dersi bekledik derste bize yeni hoca vermişler, adam bizimle konuşmak muhabbet etmek için yırtındı. Okulda kalmayı düşünen var mı? Erasmus düşünen? Dese de ses vermedim çünkü sınıfta o konulara girmek istemedim malum rakibiz.

Bu arada Siyah ve benim yeni kankitomuz oldu. Bu deyim tamamiyle Siyah’a ait onu söyleyeyim. Kızımız Rizeli hazırlık okumuş ilk yıldan tanışıyorum onunla, sonra ne olduysa oldu birden samimi oluverdik. Hatta onun yurdu amcamların evine yakın bazen oraya gidiyorum. İşte pazartesi o derste bitince Siyahla Rizeli kızımız hadi kumpir yiyeylim diye coştular sonra soluğu çarşıda aldık. O gece Siyahta kaldım ama yatağa sığamadık, b,r ara kalktı salona gitti sonra döndü ayak ucuma yattı. Sabah onun dersi benden erkendi o gitti. Bende ev arkadaşlarıyla kahvaltı ettim sohbet ettim.

Kendime yarım topuklu çizme almıştım onlarla Siyahların evden durağa giderken düştüm. Yani bir bakıma bian da zeybek oynamaya karar verdim. Bir dizim yerde kollar açılmış vaziyette buldum kendimi. Millet iyi misin derken saçımla yüzümü gizleyerek iyiyim diye kaçtım oradan. Paldır küldür derse girdim sonra okulda mal mal diğer dersi bekledim. Üç gün üst üste quiz olduk.

Şuan vize haftasındayım ama ben saldım kendimi. Bugün en baba hocanın sınavı var hemde ama bende bir relax olma durumu. Hayırlara gelsin yoksa bende tükendim :O yok yok olsa olsa ben soğuk almışımdır gece üstüm açık uyumuşumdur, uyurken kafamın üstüne düşmüşümdür. Bana anca böyle şeyler olabilir. Evde anneme tükendim desem terlikle şarj eder beni, yani hiç şansım yok. Neyse şimdilik bu kadar 

Yar Saçların Ne Öyle?

Merhaba canım blogumun güzel üyeleri. Neler oldu neler. Sanırım son yazılarımda hep böyle başlar oldum. İnan bunun sebebi internetsizlik. Kendimi internet kablolarıyla asacağım en sonunda.

Geçen haftamda servisten bir arkadaşla iş görüşmesi yaptık. Bana fırsat sondu ama lanet olsun ki şu internetim ve otobüsle ulaşım sıkıntım olduğu için kabul edemedim. Orada da bu blogtan çok konuştum bilmiyorum okuyorlar mı? Okuyorlarsa şuan gülümsüyorlar mı?

Neyse şimdi dolmuşla ilgili bir şey var aklımda onu yazmak istiyorum. Okulun ilk haftasında gördüm onu. Hep gözlerim ona kayıp durdu, durup durup baktım. Aşık falan olmadım saçmalama! Saçı. . . hani Alacakaranlıkta Edward varya heh işte onunla Wolverin arasında gidip gelen bir saç modeli vardı. Çizgi filmlerde kötü bilim adamları olur ya tepesi açılmış yanlarının da oldukça kabarmış yada havaya kalkmış olurdu. Onun gibi saçma sapan bir model. Gülmemek için kendimi zor tuttum orada onun yüzüne puhahaha! Yapmayı öyle çok istedim ki. Geçenlerde gene gördüm tövbe diyip döndüm başka yöne

Geçen hafta sonu okuldan kızları çağırmıştım. Yaptığım hesaplara göre gelse gelse fazlasıyla 15 kişi oluyorlardı. Ama gel gör ki sadece 3ü geldi ve onlarda tehditlerim yüzünden geldiler. Yinede güzeldi dönüşte şans onlardan yana oldu ve bir bayan durup Sakarya merkez atlayın dedi.

İkinci üniversiteye yazıldım. Seneye de ingilizce kursu inşallah. Şimdilik dolmuşlara kavga kıyamet binmeye devam ediyorum. Okul açıldığından beri bir kere oturarak gittim ve bazen de ayakta döndüğüm bile oldu. O kadar bezdim ki okula gitmekten soğudum. Böyle giderse ikinci üniversitemi de 1buçuk yılda bırakacağım o derece bıktım. Durağa çıktığımda dualar ediyorum ayakta da olsa rahat bineyim diye, ellerim doluysa Allah’ım bir mucize diye yalvarıyorum. Yolda bir tanıdık insan geçmez mi hiç? İnsanın yüzüne şans hiç gülmez mi?

Şimdilik bu kadar daha komik şeylerle döneceğim.

Taslak 1

Merhaba! Neler oldu neler. Tabi internetim olmadığı için pek anlatamadım ama içimde de tutacak değilim. Bir destan niteliğindeki bu yazının başında sayın okuyucu seni uyarmak benim yegane görevimdir. Okul ulaşım dertlerimi anlatmazsam olmaz. Sanırım ilk otobüsün dolu gelip beni almayışını ilk hafta Çarşamba günü olduğunu anlatmıştım. Cuma günü herşeyden habersiz Myna gün boyu nette takılıp kitaplarını hangi siteden daha ucuza alırımın hesabını yaptı, biraz blog okudu vs.sonra okul için hazırlandı. Durakta beklerken sanırsın ki tepesine kovayla su dökercesine yağmur başladı. Bu duruma rağmen okula gitmeye kararlı olan Myna yoldan geçen üç kampüs otobüsünü durdurmaya çalıştıysa da otobüsler durmadan geçip gitti. O giden lanet olası otobüslerden başka otobüs de yok. Son arabalarda onu almayınca eve döndü bizim kız. Babasının araba baskısı olarak algılayacağından emin olduğu için yorum yapmadan anlattı. Bunun üzerine Ekosüperpeçete otobüs genel merkezini arayıp bağırarak hesap sordu.

İkinci hafta Myna otobüse sıkış tepiş binmeye uğraştı. Birde Çarşamba günü ders verecek olan sanırım ismini daha önce Kılçık olarak anmıştım. Tam hatırlamıyorum ama artık adı Kılçık. Bizim Kılçık efendi dersi ebesinin köründe bitiriyor. Evime dönemiyorum a dostlar! Hemen amcamı arayıp ben geliyorum dedim. O sorunu da öyle aştık gibi gibi. İlk haftadan sonra hiç otobüsün beni almaması olmadı. Sefer saatlerini arttırmışlar. İkinci hafta bekliyorum kampüs arabasına el ediyorum arkada diye işaret yapıp gidiyor. Bende daha bilmiyorum lan noluyor falan oluyordum sonradan öğrendim. Üçüncü hafta Salı günü ise alttan aldığım derse gittim. Üçüncü hafta olmuş hala ders işlenmedi. Hoca gene yoktu. Bu defa ikinici sınıf biriyle konuştum. Geçen yıl bizim sınıftaydı ama pek uğramıyordu okula o nedenle birçok dersi alttan alıyor. Ders olmayınca kız bana hadi şu kafeye gidelim dedi. Okulun zengin mekanı ora! İyi dedim gittik çünkü bir sonraki ders 7de ve biz 1buçukta mal gibi kaldık. Sonra kızın arkadaşları falan geldi muhabbeti dinleyince hepten zengin olduklarına kanaat getirdim. Çocuğun altında oldukça pahalı yada şöyle diyeyim babamın bakıp bakıp sümük çektiği bir araba var ve onu değiştirmek çoooookk daha pahalısını almak istiyor. Zaten bu kızın da altında arabası var ve oda İzmitten gelip gidiyor. Ders çakıştığında  seni alırım falan dedi. O gün kendimi yedim durdum resmen psikolojim bozuldu. O akşam bayağı araba diye kendimi kesecek duruma geldim. Ertesi gün bizim kızlarla takıldık ikinci ders iptal oldu biraz oturduk. O ara iki grup arasındaki muhabbet farkı karşısında şok yaşadım. Zengin grup İstanbul’a gidelim şu mekan iyi yazın şurada toplanalım derken bizim kızlar ise aaaa sen kilo mu verdin kızzz. Öbürü ise bacağım kalın bak diye pantolunun çekiştiriyor. Derdim eleştirmek falan değil aradaki farkı göstermek. Ben bunların ikisine de uymuyorum sanırım. İki tarafta da çok sıkıldığım oluyor.

Şu ara tek derdim araba! Varsa bir araba duanızı alırım. Dün okula gitmek için durakta beklerken bir sürü kampüs arabası geçti hepsine el ettim ama durmadı. Zaten geçerken de cama yapışmış popoları gördüm. Adam kapıyı açmaya kalksa insan fışkıracak neredeyse. bu zengin kıza yakın zamanda isim bulacağım. O aklımda birde bizim Kılçık hocaya bir haller olmuş. Pamuk gibi olmuş, derste dinlerken şirin şirin davranıyor. O filozof saçlarını da kesmiş adama benzemiş iyice.bizde ikinci sınıf olduk diye böyle sandık ama birinci sınıflarda da aynıymış. Bizim birinci sınıfta bir ara uğultu oldu diye ağzımıza mıçtı şimdi birinci sınıflara susun lütfen falan diyormuş şok oldum. Herhalde aşık falan oldu yada yoga falan yapıyor en olmadı sinirlerini aldırdı. Başka açıklama bulamıyorum.

İnterneti üst komşudan çekiyoruz ortak. Ama onlar tatile gitti ve bayrama kadar dönmeyecekleri için netsizim. Bu durum internetten kitap siparişimi falan etkiledi. Kapı kapı gezip internet aradım siz bilmezsiniz. 

Sorunlarım Var

İnternetsel sorunlar yaşıyorum okulun ilk haftasından beri ve bu gidişat hiç iyi yönde değil. Bizim ortak internet üst komşunun evindeki modem! İşte çıban başı onlar! Bu mübarek insanlar tatile diye gidip neredeyse 1ay evlerine dönmediler. İnsan hiç mi evini özlemez mübarek! Bayrama kadar sıktık dişimizi bekledik. Bunlar geldi neymiş efendim modem bozulmuş. Peki. Götürdü tamire iki gün somra arayıp sorduk. Bu zaman dilimi tam olarak dündü. Neymiş fatura zamlanmış o da kızmış kapattırmış. Layyynnn! Gerizekalı tek başına nasıl karar verirsin öküz adam. Birde biz arayıp sormasak söyleyeceği de yok. Allem nasıl insan bunlar yaaa. Artık size hafta da bir gün höyküreceğim o da çarşamba günleri dersim geç bittiği için eve dönemiyorum amcamlara gidiyorum. Onlarn interneti var oraya laptopumla taşınmayı düşünüyorum. Babam yılbaşından sonra araba alacağım dediği için internet gibi ekstra masraf kapısına gelemiyor. Myna gene sürünüyor.

Okula gidişler de dolu otobüse binerek 20dakikalık yol boyunca küfür dağarcığımı geliştirmeyi öğrendim. Manyak şoförün arabasında ayakta kalma rehberi adlı bir kitap yazmayı planlıyorum.

Bayramda eski komşumuz olan bir arkadaşımı sözledik. Sanki kendi kızı evlendiriyormuşum gibi mideme oturdu. Şimdi birde nişan yapıyor utanmaz. Dur hele sözünü hazmedeydik. Onun için tık tık eden topuklu papuç almaya koşturuyorum.

Geçen sene bir hocam için komik bir isim bulmuştum ama bir türlü hatırlayamıyorum. Hatırlayan varsa söylesin lütfen. Çünkü onunla ilgili güzel bir hikayem var. Yüklenmeyi bekleyen yazılarım da var artık onlar perşembe sabahına. O zaman görüşürüz dostlar.

Dakika Bir Gol Kaç?

Olaylı Myna geldi. Başıma gelenleri anlatayım da gülün. Okulun ilk günü çıktım durağa. Bindim dolmuşa ayakta ve kapının hemencecik yanındayım. Dolmuşlar küçük münübüs gibi bir şey önde şoförün yanında iki kişilik yer var arkası ayakta yolcu için tutungaç. O muübarek kapının camı da açık hemen önceki kapının camı da açık. Neyse kapıya yapışık vaziyette gidiyorum saçlarımı ağzıma tıkıştıran rüzgarla cebelleşiyorum derken kolumda bir acı hissettim. Hemen bakmaya cesaret edemedim yaklaşık 2 saniye sonra baktım. Acıyan yerde bir arı poposu var. Kendisi yok namussuz! Parmağımla poposunu dürtünce adeta örümceğin ağından sarkması gibi sarktı. Bağlantısı ise iğnesi! Neyse onu da çıkardım attım. Ama kolumda nasıl bir acı var anlatamam.

Annem yanımda olsa oturur ağlarım acıyo diye. Sonra dolmuş durdu bir yerde son durak dedi. Lan! Okulun en ıssız yoluna durak yapmışlar gevurlar! Yaya yolu dahi yok. Yolun kenarından ezilmemeye gayret göstererek gidiyorsun. Neyse indim gidiyorum koluma baktım. Sinek ısırığı kadar kabarmış beyaz beyaz. Kızların yanına gittiğimde bile hala arı soktu lan! Nasıl oldu bu Allah’ım çıldırıcam modundaydım. Gömleğe geçmiş doğum günü hediyesini takdim ettim, o da benim telefon istiyooom diye beni de selfie diye höykürmelerime dayanamayıp telefon almış bana. Hani pazarlarda falan çizgi film pepe’nin oyuncak telefonları vardı ya ondan alacağım derdi bende onu istemem Çılgın Hırsızdaki minyonlardan isterim diye şakalaşırdık. Gitmiş minyonlu fafalon almış bana :) ona telefon demiyorum çünkü. Neyse ilk derse girdik hoca gene niye bu bölüme geldiniz, bir halt olmazsınız ki alt mesajını içeren konuşmasını yaptı. Sonra dersiyle ilgili konuştu ne yapacağını falan söyledi. Bu yıl ders programımız çıldırmış durumda ilk gün ilk olarak Gömlekle Siyah alttan aldıkları derse girdiler, ondan çıkıp bu yıl ki seçmeli derse Gömlekle ben girdim. Bu arada Siyah da evine gitti. Saçma sapan şeyler yüzünden evi hemen karşı kapıya taşıdılar. Ev rezalet pismiş her yer her yerdeymiş, yerleşmeye çalışıyor. O da bana doğum günü hediyesi uzun elbise almış :) çok beğendim. İlk gün öyle böyle geçti. Eve gittim akşam serini diye giydiğim hırkamı çıkardım ne göreyim! Arının soktuğu yer büyümüş ve kızarmış. Neyse yattım ama o gece bir ara uyandığımda kolumu kaşırken buldum kendimi. Sabah kalktığımda kolum kocaman olmuştu. Gece üçüncü bir kol çıkartmaya uğraşmış olmalıyım. Kalktım gittim okula bu defa benim alttan dersim vardı.bir saat bekledim hoca gelmedi. Sonra kızlarla lak lak yaparken bayağı vakit geçti ama kolum ağrımaya başladı. Bak şimdi ders 1’de başlayıp 5’te bitiyor, hoca gelmedi ben 2’de çıktım dersten. Bir sonraki dersin 7’de. Ben ne yapayım? Nerelere vurayım başımı bilmiyorum. Sonra kolum ağrı yapınca başlarım dersine dedim kalkıp eve geldim. Babam benim patroncuğumu aradı, onunda işi varmış iki saat sonra geldi. Gece 9da hastane yolunu tuttuk. O da ayrı bir maceraydı. Adam yolda atarım diye aldığı çöpüyle tüm yolu gidip geldik. Hastanede koluna bakayım diyen patrona gösterdiğimde şok oldu. Sanırım daha tırt bir durum olduğunu sanmış.

Neyse hastanede benim aciliyetim yok diye bayağı bekleme durumumuz oldu. Bunu duyan patron hemen polis odası vardı oraya gidip konuştu. Polis amca beni aldı doktorun yanına koydu gitti. Doktor geldi anlattım falan derken sana iğne yapalım şişliği alsın dedi. Hemşire hanım geldi hunharca yaptı iğneyi. Daha çok uf oldum. Doktor bey ilaç ve merhem  yazdı gecenin o saatinde haydi nöbetçi eczane ara.. derken sapağı kaçırmalar derken, bulduk bir tane. İşte tam o vakit patron çöpünü atabilme zevkine erişti. Aldık ilaçları vın eve döndük. İlaçlarımı alıp yattım. Sabah iğnenin etkisiyle kolumun şişi bayağı indi ama kızarıklık ve kaşıntı durumu devam ediyor neyse dedim. Bugün de hazırlandım çıktım yola bekliyorum son araba 16,00 ve 16,05’de var başka da kampüse çıkan yok. İlki geldi içi balık istifi dolu yanaşıp durmadı bile. Neyse bir tane daha var dedim kendime o da aynı şekilde olunca mal gibi kalıverdim yolun kenarında. Terminale gitsem yetişemem ne yapsam olmuyor mal bir durumun içine sıkışıp kaldım. Kıstırdım kuyruğumu kös kös eve döndüm. Ulan bu dolmuş şoförleri işime çomak soktular hep ama şimdi de gene mağdurum ben! 

Fragman Şe Ettim Size

Anlatacak çok şey birikti. Hiç bu kadar sessiz kalmamıştım. Sınav dönemlerimde dahi hep buralarda olmuştum. Ne değişti? Sanırım sadece yaz bunalımı, tatilsizlik başıma vurdu beklide.. Aslında bu konuda mastır yapmış insanım ben, hayatım boyunca sadece bir kerecik tatile gitmiş insanım. Tabi bunda tatil kasabası gibi bir şeyde yaşamış olmanın etkisi de vardır eminim. Ev yüksek gerilim hattı gibi. Herkes ufacık bir şey olsa da bağırıp carlayıp hınç alsamın peşindeyiz. Hepimiz birbirimize o kadar çok bağırıyoruz ki bunu anlatmak mümkün değil. En son babama telefon al diye höykürdükten sonra kayışlar koptu. Evin para yönetimini anneme bıraktı aslında bizim evin deyişiyle direksiyonu anama verdi. Bize de bundan sonra benle gerekmedikçe konuşmayın resmi olacağız falan dedi. O geldi mi odamıza kapanıyoruz, gerekmedikçe ayakaltında dolanmamaya çalışıyoruz. Bu durumun geçici olduğuna adım gibi eminim. Zaten bizim ki de tekrar eskiye dönmenin yolunu yapmanın peşinde.

Okul açılıyor! Yuppi demeli miyim? Okula ulaşma çabalarım başlayacak. Otobüs beni almadı krizlerim hayatımın olmazsa olmazı olacak sanırım. Şuan için acayip coştum eve çıkma konusunda ancak bizim zaten orada dairemiz olmasına rağmen ben bu sıkıntıları yaşıyorum. Neden? Kiracılar babamın öz evladı bense üvey evladım o yüzden. Onların okulu bu yıl son, nisan mayıs civarı araba almamış olursa kiracılar çıktığı gibi eve yerleşme planım var. Ev arkadaşımı da şe ettim. Sanırım birini daha bulmamız gerekebilir. O eve çıkarsam ilk işim kedi almak olacak. Babam bu eve hayvan sokarsan parkta yatarsın demişti, o evden bahsetmedi ki. Kendi evine istersen kaplan al falan da dediği olmuştu. Yani anlayacağın kedi damarım tuttu. Gönül isterdi müstakil bahçeli bir evin olsun bahçesinde köpek bakasın ama o model evimiz taze bitti.

Bu sene ders programım ayrı gerizekalı, ikişer saat arayla ders var. Ulan o iki saat ben ne yapacağım. Araba alsak o ders arasında eve git gel yapsam (ki o araba su yakıyor olsa dayanmaz) idamımı hazırlarım. Bu yüzden içimdeki çocuk çareeeeeesssiiiiizzzzzzzz… Yani yarından itibaren benim çilem sizinse güldürüklü yazılarınız gelmeye başlayacak. Bu yazıyı fragman olarak algılayabilirsiniz. Komik! Felsefede de fragman var ama herifin söylediklerinden oluşan şeyler birde bildiri var. Şuan unuttum ama bunlardan biri garanti onun sözü diğeri ise kulaktan kulağa gelmiş ona ait olduğu çok net olmayan cümlecikler falan. Size felsefi bilgi kırıntıcığı da bıraktığıma göre huzur içinde gidebilirim. Sezon başlıyor lütfen herkesler bilgisayar başına geçsin ve yazmaya başlasın, yazın uyuşukluğundan kurtulalım =)

Myna

Bazen Lily Olmak İstersin

Bu Bir bant kaydıdır sayın okuyucu. Şaka şaka J önceden çiziktirilmiş Bir Yazı sadece sadece, ben yokmuşum Gibi YORUM yazabilirsiniz.

Evet ben Doğum Günü kutlanmayan insanıyım. Hemen ne demek olduğunu açıklayayım. Ben arkadaşlarım için kendimi ne kadar yırtarsam onlar beni aynı oranda unutuyor, yok sayıyor ... AMA alıştım bu duruma. Bir kere Doğum Günüm kandile denk gelmişti o zaman o kadar çok kandil mesajı gelmişti ki sormayın. Aralarında Dogum Günümü hatırlayan mı? Imm sanırım bir elin parmaklarını doldurmaz.

Simdi nişanına gidemediğim arkadaşım her ​​sene atardı ama bugün belli olacak Hanya Konya. Hatırlarsa ​​küs değil demektir. Bakalım bu sene skor ne alemde Olacak?

Çitlenbikle son bir haftamıza girdik. Biran önce okul açılsın istiyorum. Evde vakit geçmiyor, arkadaşlarımı özledim. Hatta o lanet olası servisi bile özlemiş olabilirim. Simdi yeni trend'im dolmuşlar. Bu sene de onlarla boğuşacağım hadi hayırlısı.

Bu bir acındırma yazısı DeğiL ALTINI çiziyorum. Sadece sadece kendimi ya da içimdekileri ifade ettim. Bizim ailede de Doğum Günü kutlama olayımız olmadığı için o günün bir anlamı olmadığını falan düşünmeye başladım. Çünkü iki türlü de insanların beni hatırlamadığı bir gün. Beklide hayatta bu kadar silik biri olmasaydım her​​şey farklı olurdu. Gerçi arkadaş ortamımda öyle değilim orada gayet varlığımı gözlerine falan sokuyorum. Demek ki görmek istemekle alakalı, kimlerin bana ne değer biçtiğini bir mesaj atamamalarından anlamak zor değil. Bir mesaj atmak ne kadar zor olabilir? Hediye falan derdim değil o levele çok uzağım. Birde doğum günümde bazen Lily gibi olmak vardı diyorum :) İzleyenler bilir..

Ya ben gidiyorum 

Herkese iyi Dogum güncükleri diliyorum. 

Ölmedim Ben Buradayım

Hey ben yaşıyorum hala..sadece bilin istedim. Ve gene tüm aksiliklerle karşınızdayım efenim. Geçen hafta cumartesi benim patron evine duvar kağıdı falan yaptırıyordu. Orada sıkılan Çitlenbik hooopp bize geldi. Bende anasının işi çok diye postalandı sanıyorum oynatmaya uğraşıyorum. Pardon onun deyimiyle sırnaşıklık yapıyorum. Kurtlu sıkıldı eve gidicem diye tutturdu. Neyse öyle böyle annesiyle konuşup yolladım bunu. Pazar günü içinse bizim apartmanın en ağır topu olan bir teyzemiz var, çok severiz kendilerini hatta bol bol kendimizi ona üfürtürüz. Onun kızı felsefe örtmeni ev alınca kışın buraya kızının yanına geliyor bizde öyle tanıştık. Yazında Sakaryada bir yerde evi var ona ziyarete gittik. Organizatör benim patron. Adamın arabası clio ama toplamda 9kişiyi almaz. Küçük kardeşim ve patronun oğlunu bagaja koysak ve bende arabanın üstüne kendimi bağlasam gene olmuyor. Benim patron arkadaşından ikinci araba buldu sırf bizim için, buradan hayır dualarımı yolluyorum. Yüzüne desem patron işçi ilişkisini bozmayalım der. Cidden der hatta diyor yani.

Yola çıktık emanet araba baya külüstür ve lastiği patlamışi bizim buradaki lastikçiye gittik adam yokmuş. Sonra biraz ilerdekine gidelim dedik ama 10metre gittikten sonra durup hava basıyoruz filan. Lastik çortladı ve biz yolun ortasında kaldık. Diğer arabadakilerde gidemiyor yolu bilmiyorlar. Babam ise ben kızları eve yollarım diyip duruyor. Sonra benim patron bu arabayı yol ortasında bırakamayız diyince sustu. Patron arayıp çekici çağırdı. Arabayı koyduk kasaya biz içindeyiz. Hobbidik  gidiyoruz. Adam her tümsekte öküz gibi gittiği için biz arabanın içinde ecel terleri döktük. Arabanın tavanına bol bol kafa attık. O teker yüzünden 2 saatimiz gitti. Neyse zar zor çıktık yola gittik. Teyzem bir sevindi ki sormayın. Ben orada da dadılık işine devam ettim. Çitlenbik k*çımdan ayrılmadı. Dönüşte kucağımdan inmedi. İki araba yol boyunca birbiriyle yarıştı. Sonuç clio kazandı.

O hafta benim patron terasında mangal keyfi yaptı bize. Bende babamla konuşup organize ettim sonra Çarşamba günü biz keyif yaptık. Tabi onlar çalışan insan fazla zahmet vermeyelim diye ben sadece akşam teras müsait mi diye sordum onlarda çay falan sandılar. Anneme dedim onların iş çıkışı yaklaştı şimdi ara söyle mangal yapcaz de diye yırttım kendimi. Zor zahmet arattım. Akşam terasta ise bana bol bol laf sokuşturdular. Myna’nın ipiyle kuyuya inilmez insan söyler, bizde çay sandık, nasıl organizasyon bu yahu diye boy boy lafları giydim. Sonra annem babamda ehehe bide kendine bilim insanı diyo ehehe diyince hepten sinir oldum. Ben söyleyip zahmet versem gene laf yerdim. İki ucu b*klu değnek. Birde deseki annem Myna arattı söyletti zaten diye sorun olmayacak. Neyse işte sonra bu sıralar ilk kahvaltımı hazırladım diyebilirim. Yuhalamak yok! Ben öğlene kadar uyuduğum için kurulan sofraya kalkıyorum. Çünkü kimse benim kalkmamı beklemez. Ama şimdi madem erken kalkıyorum Çitlenbik’te fazla beklemesin diye hazırlıyorum.  Ben yokken böyle şeyler oldu, çiziktirdim bir şeyler gidiyorum.

Anne-Baba Çalışıyorsa..

Selam olsun tatil insanları.. Tatilsizlik başıma vurdu galiba. Neyse anlatacaklarım var sizlere. Bu baktığım Çitlenbik var ya hani cadı olan. İşte o ömrümden ömür götürüyor. Cadı sataşmak için küçük kardeşimi kışkırtıyor sonra onunla kavga ediyor. Yemek konusunda beni benden alıyor zaten. Ay onu yemem karnım tok benim bla bla. Halbuki kahvaltıyla duruyor tok olması imkansız bir saatteyiz. Birde yemek seçme huyu olmamasına rağmen ay iğrenç o, yemem, beğenmedim…

Annemin bile sınırlarını zorluyor. Uyku problemimiz var. Öğlen uykusuna yatmak istemiyor. Kavga kıyamet zorla yatıyoruz. Birde bana söyleme annen uyutmamı söyledi diyorum. En son dün artık annesine nasıl baskı yaptıysa uyumamak için izin almış. Dakika başı uyumicam bugün diyip durdu.

Çarşamba günü çok mutluydu teyzesi gelecekmiş. Geldi de teyzemiz, ertesi gün yarım gün teyze baktı ona. Ben mal gibi sabah erken kalktım gelecek diye bekledim. Sonra benim uykum iyice açıldıktan sonra telefon geldi. Öğleden sonra gelecekmiş, haber vermeyi unutmuşlarmış diye. Hemen yatağıma tırmanıp yattım. O uyku alınacak arkadaş. Ben uykusuzluğa dayanamayan biriyim ve günün 25 saati uyuyabilirim.

Neyse konuya dönelim. Öğlen bizimki almış oyuncak poşetini geldi ama yüzünden düşen bin parça. Noldu, anlat kuzum diye diye anlattı. Teyzesi gitti diye bozulmuş, bizim hanımın hayalinde teyzesi bakacaktı ona falan. Ama teyze gidince hayaller yıkılmış. Anlatırken neredeyse ağlayacaktı. Hemen oyun oynadık unutturduk. Akşam parka çıktık oyun oynadık. Anasının gelme saatine doğru bizimki başladı söylenmeye annemler beni sevmiyor gelmediler baksana…

Annesi çalışan çocuklar için hayat daha zormuş onu anladım. İçim parçalandı. Hem annesi çocuğuna hasret hem yavrusu annesine. Gerçekten zor evladına daha iyi yaşam sunabilmek için iki tarafında fedakarlık etmesi gerekiyor. Bu durum en fazla da çocukları zorluyormuş onu anladım. Biraz da şımarık olmalarına sebep oluyor bu durum. Saç baş yoldurdu bize mesela. Dün en son bulaşık yıkayan annemle inatlaştı. Bende yapacağım dedi, annem olmaz dedi kıyamet bundan sonra koptu. Bizimki sandalye çekip kendine meydan hazırlama girişiminde bulundu. Annem kızdı ufaklık isyan etti. En son da abisi gelip aldı.

Yarın seçim var patron 7de iş başı yapacakmış. Benle dalga geçiyor 5,5da kalkıp kahvaltı hazırla bizeeee. Ellam yani o dert değil de bu defa oğluşu da gelecek bize. Anne babanın öğle arası olmadığı için çocuk aç susuz kalmasın diye zaaar. Ama oğlunu çok seviyorum benim küçük kardeşimden iki yaş küçük ve büyüklerine çok saygılı. Çokta şeker bir şey ve oldukça akıllı bıdık. Küçük kardeşimle iyi anlaşıyorlar. Bütün gün bilgisayar başında o salak minecraft denen oyunu oynuyorlar. Çok yahşi ve kötü bir oyun, hiç hoşlanmadım. Kardeşime o oyunu sildirmeye uğraşıyoruz. Neden doğru dürüst olan şeyleri faydalı şeyleri sevmiyoruz anlamıyorum. Sevdiğimiz çoğu şeye dönüp baktığımda hep zararlı şeyler olduğunu görüyorum. Dikkat etmek lazım arkideş. Bu çok sakin bir yazı oldu farkındayım ama şuan için atraksiyonsuzum ondan. En kısa zamanda telafi edilecek. Saygılar, hörmetler..